Wanneer patiënten te maken krijgen met een ernstige ziekte, worden ze niet alleen geconfronteerd met fysieke uitdagingen, maar ook met het verlies van hun vertrouwde leven. Dit voortdurende rouwproces, bekend als ‘levend verlies’, vraagt om een empathische en ondersteunende benadering van zorgverleners.
Levend verlies verwijst naar het voortdurende rouwproces dat mensen ervaren bij het verlies van gezondheid, mogelijkheden of toekomstperspectief.
Casus: Mark’s verhaal
Mark, een 45-jarige man, was altijd actief en sportief. Na een diagnose van multiple sclerose merkte hij dat hij steeds meer beperkingen ondervond in zijn mobiliteit. Hij voelde zich gefrustreerd en verdrietig over het verlies van zijn zelfstandigheid en het onvermogen om deel te nemen aan activiteiten die hij voorheen als vanzelfsprekend beschouwde.
Casus: Lisa’s ervaring
Lisa, een 60-jarige vrouw, werd gediagnosticeerd met een progressieve oogziekte die haar zicht langzaam deed afnemen. Als gepassioneerd lezer en kunstliefhebber voelde ze een diep gevoel van verlies en angst voor de toekomst, waarin ze mogelijk haar geliefde bezigheden niet meer zou kunnen uitoefenen.
Casus: Samira en haar gezin
Samira, een 38-jarige alleenstaande moeder van twee jonge kinderen, kreeg na een ernstig auto-ongeluk een hoge dwarslaesie. Van de ene op de andere dag was ze volledig afhankelijk van zorg, terwijl ze voorheen een zelfstandige, actieve vrouw was die werkte en haar gezin draaiende hield. Het verlies van haar fysieke vrijheid, haar rol als kostwinner én haar vermogen om voor haar kinderen te zorgen, bracht haar in een diepe rouw. Hoewel ze lichamelijk herstelde binnen de mogelijkheden van haar situatie, bleef er uiteraard verdriet om het verlies van haar vroegere leven. Ze omschreef het zelf als: “Iedere ochtend moet ik afscheid nemen van wie ik ooit was.”
Ondersteuning bieden bij levend verlies
Als zorgverlener is het essentieel om erkenning te geven aan het verdriet en de rouw die gepaard gaan met levend verlies. Actief luisteren, zonder direct oplossingen aan te dragen, kan patiënten helpen hun gevoelens te uiten en te verwerken. Het is belangrijk om ruimte te bieden voor deze emoties en samen met de patiënt te zoeken naar manieren om met de nieuwe realiteit om te gaan.
Deze tekst is gebaseerd op een artikel gepubliceerd op Nursing.nl.
